چرا فعالیت های اقتصادی دولت روحانی مشهود نیست؟(قسمت پنجم)
واژگان سیاسی و اقتصادی در کشور ما مظلومند واژگانی نظیر لیبرالیسم و کاپیتالیسم و سوسیالیسم و اقتصاد اسلامی و بانکداری اسلامی از مظلومترین کلماتی هستند که یقینا در روز جزا بانیان ومفسران آن گریبان مدیران اجرایی توانمند ما را خواهند گرفت
مشکل اصلی اقتصاد در کشور ما که توانمندی دولت ها را در پیشبرد اهداف خود ناتوان می سازد آن است که اصولا مشی اقتصادی خاصی بر شئونات اقتصادی و سیاسی کشور حاکم نیست آن چه ما امروز از آن به اقتصاد ملی تعبیر میکنیم مجموعه ای از قوانین و روش های متضاد است که خروجی آن رکود و تورم و بیکاری و فقر و فحشا از یک طرف و بهشتی برای فرار مالیاتی و پولشویی و ربا خواری و فساد سیستمی و ساز مانی و اختلاس های کلان و میلیاردی وخروج پول و سرمایه از سوی دیگر است این ساختار اقتصادی امروز به هیولایی تبدیل شده که در هنگام نظارت و حسابرسی خود را آزاد می داند و در هنگام پرداخت مالیات و حقوق ملت خود را دولتی می داند
چنین ترکیب ناموزونی که تورم را ابزار حلیت ربا ساخته چگونه می خواهد با تورم که رگ حیات سیستم بانکی کشور و ربا خواران اسلامی است مبارزه کند؟
وقتی مدیر خصوصی سازی یک وزارت خانه آن قدر شعورش نمی رسد که بین وظایف حاکمیتی و بخش خصوصی تمایز قایل شود چگونه می خواهیم امورات اصلاح شود ؟
و مگر دولت روحانی تغییری در این ساختار ها و روابط داده که حالا منتظر بهبود وضع اقتصادی باشیم؟
تا او چه خواهد ...
والسلام
