چرا تلاش های اقتصادی دولت روحانی مشهود نیست؟

علیرغم این که شعارهای انتخاباتی دولت رو حانی سیاسی و معطوف به مذاکرات هسته ای بود اما ترکیب دولت وی مجموعه ای از نیرو های کار کشته اقتصادی ایران است که مشی اقتصادی خاصی را دنبال میکنند .رکود و تورم دو واژه اقتصادی ایران است که در سالیان پس از پیروزی انقلاب به تناوب عرصه اجرایی کشور را در نوردیده است و همواره کنترل یکی به رشد دیگری انجامیده است
معادله ای که به نظر ساده می آید ولی تاکنون هیچ یک از تیم های اجرایی کشور موفق به ایجاد تعادل بین آنها نگردیده است
سیاست های انقباضی دولت میرحسین موسوی در بحبوحه جنگ ایران وعراق منجر به ایجاد رکود و عدم توسعه اقتصادی و درعین حال کنترل قیمت مواد مصرفی گردید به دنبال آن در دولت سازندگی سیاست تعدیل اقتصادی و انبساطی و تعدیل اقتصادی منجر به تورم شدید و در عین حال کاهش رکود گردید اما به واسطه پیامدهای اجتماعی آن در نیمه کار رها و سیاست های انقباضی تکرار شد به نظر می رسد در دولت خاتمی تعادلی بین رکود و تورم به وجود آمد اما ساختار های دولتی و سازمان های به وجود آمده در این دولت و نحوه تعامل آنها با یکدیگر موجب پیامد های اجتماعی دیگری گردید که در نهایت منجر به روی کار آمدن دولت احمدی نژاد شد توجه به اقتصاد کلان و نپرداختن به اقتصاد مردمی و توجه بیش از حد به سازمانهای دولتی از اشکالات دولت خاتمی بود در ادامه پول های نفت در دولت احمدی نژاد باعث سیاست انبساطی شد که در ادامه تورم لجام گسیخته را به همراه آورد
تجارب دولت های گذشته باعث شد تا در دولت روحانی سیاست کنترل تورم در دستور کار قرار گیرد سیاستی که در ادامه منجر به تشدید رکود و بیکاری در جامعه گردیده است در شرایط فعلی این خطر وجود دارد که مردان اقتصادی دولت روحانی در مواجهه با نارضایتی عمومی مجددا سیاست انبساطی و تورم لجام گسیخته را در دستور کار خود قرار دهند که در شرایط فعلی و با توجه به وضعیت اجتماعی منجر به فاجعه غیر قابل تحمل اجتماعی خواهد گردید
به راستی مشکل اساسی کجاست؟

ادامه دارد

تا اوچه خواهد ...
والسلام