افیون نفت در اقتصاد معتاد نفتی!
یکی از خیرات و برکات این تحریم ها آن است که دم خروس اقتصاد نفتی را تا حدودی مشخص کرد و عقلای قوم را به فکر این انداخته تا بالاخره همتی برای رهایی اقتصاد ایران از این اعتیاد خانمان سوز بکنند
داستان از آنجا شروع میشود که اگرتولید روزانه نفت خام را 4000000بشکه تصور کنیم وجمعیت ایران را هم 80میلیون نفر در نظر بگیریم سالانه یک میلیاردوچهارصدو شصت هزار بشکه نفت به اقتصاد ایران نفت خام تزریق میشود که بخش مهمی ازاین مقدار صرف هزینه اختلاس باند های ثروت و قدرت و حجیم شدن بیشتر اقتصاد دولتی در قالب طرح های توسعه دولتی میشودکه به نوبه خود این امر به گسترش رانت خواری و فرهنگ واردات می انجامد اگر منابع نفت را متعلق به آحاد ملت ایران بدانیم سالیانه سهم هر ایرانی از تولیدات نفت خام 18بشکه است واگر با تفریق هزینه تولید متوسط هر بشکه نفت را 90دلار محاسبه کنیم سهم هر ایرانی از تولید نفت سالیانه1620دلارمیشود
شاید بهتر بود در تکمیل طرح هدفمندی این مبلغ به صورت سالیانه در اختیار ملت قرار میگرفت و ما به ازای آن نفت خام به قیمت جهانی در اختیار پالایشگاهها قرار میگرفت و هزینه توسعه نیز با تغییر مکانیزم توسعه دولتی از محل مشارکت مردم در طرح های عمرانی تامین اعتبار میگردید در نظر بگیرید که همین محاسبات را برای منابع گاز هم میتوان انجام داد
لذا به نظر میرسد تحقق اقتصاد غیر نفتی کاملا قابل انجام است
افیون نفت از جهات مختلفی به فروپاشی ارکان اقتصادی جامعه منجر میشود شاید اولین صدمه اش این باشد که سیستم اعصاب اقتصاد را مختل میکند و باعث میشود تا حس گر های اقتصادی درت عمل نکنند در یک جامعه ایی که به افیون نفت معتاد نیست
عواملی مانند نرخ ارز و ارزش پول ملی در اثر پارامتر های اقتصادی تغییر میکند اما در کشوری که به اعتیاد نفتی دچار شده است ارزش پول ملی ناشی از در آمد حاصل از فروش نفت است
دلار نفتی در بازار فروخته میشود تا ریال آن صرف اجرای طرح های توسعه دولتی شود و چون برای دلار نفتی می بایست خریدار وجود داشته باشد لاجرم می بایست به واردات بی رویه کالا های غیر ضروری پرداخت تا منابع مالی دولت که میبایست از طریق مالیات و سایر منابع غیر نفتی تامین شود از این راه تامین شود و نتیجه این امر ناخود آگاه فرو پاشی تولید ملی را به همراه دارد
افیون نفت باعث میشود تا سلسه مدیریت کشور تبدیل به مدیریت هزینه ایی شود و اجرای پروژه های عمرانی به چندین برابر نرم جهانی آن انجام شود
البته در یک اقتصاد نفتی سرداران سازندگی هر روز پروژه ایی را افتتاح میکنند ولی هیچگاه به این پرسش پاسخ نمی دهند که اجرای این پروژه ها به چه قیمتی تمام میشود؟
افیون نفت منجر به تولید و پرورش مدیرا ن شعاری و معجزه گر میشود که کلاغ را رنگ کرده جای قناری می فروشند نمونه روشن آن همین صنعت خودرو سازی ملی است که امروز طشت رسوایی آن از بام افتاده است
امید است که در سال حماسه اقتصادی طلیعه اقتصاد بدون نفت نمایان شود

تا او چه خواهد...
والسلام