درمرور آیات نورانی قرآن کریم به آیات 256و257سوره بقره میرسیم که بار دیگر بر هدایت نورانی بندگان تاکید وشرط این هدایت نورانی کفر به طاغوت ذکر گردیده است چنگ زدن به ریسمان الهی که موجب هدایت مومنین از ظلمات به نور میشود در این آیات شریف بار دیگر خارج شدگان از هدایت نورانی پروردگار به اصحاب النار تشبیه میشوند در این آیات نیز ذات اقدس الهی ره یافتگان به هدایت نورانی خود را در مقابل کسانی قرار میدهد که با علم آتشگون خود و روشنایی بشری و محدود آن طاغوت ها را ولی و را هنمای خود ساخته اند در این آیات شریف همچنین هدایت نورانی حضرت حق به ریسمان الهی تشبیه شده است که گسستی در آن نیست فی الواقع علم بشری علیرغم همه پیشرفت های شگرف چون روشنایی آتشگونی است که در صورت قطع شدن انوار الهی با عث خروج انسان از نورانیت الهی به وادی ظلمات و اصحاب نار میشود در این آیات شریف نیز هدایت نورانی ذات اقدس الهی مستلزم انتقال علم و آگاهی از طریق هدایت نوری است که روشن میسازد پروردگار متعال اصرار دارد که نورانیت الهی را درمقابل نورانیت آتش قرار دهد روشن است که از این آیات شریف استفاده های فراوان دیگری میشود که ما فقط به موضوع بحث خود میپردازیم

لا اکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی فمن یکفر بالطاغوت و یومن بالله فقد استمسک بالعروه الوثقی لا انفصام لها و الله سمیع علیم

دین اکراه پذیر نیست هدایت از گمراهی آشکار جداست و هر که به طاغوت نگرود و به خدا ایمان آرد بی گمان به رشته محکمی چنگ زده که گسستی در آن نیست و خدا شنوایی داناست

الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور و الذین کفروا اولیاوهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون
خداوند یار و یاور کسانی است که ایمان آورده اند آنها را از تاریکیها به سوی نور بیرون میبرد اما آنان که کفر میورزند طاغوتها یار و یاورشان است که از نور به سوی تاریکیها می برندشان آنان اهل آتشند و جاودانه در آنند

سوره بقره(آیات256-257)

نکته مهم دیگر در این آیات این است که هدایت نورانی شامل کسانی میشود که علاوه بر ایمان به خدا به طاغوت های زمانه کفر بورزند ایمان به خدا و کفر به طاغوت دوشرط ملزوم یگدیگر برای هدایت نورانی الهی ذکرگردیده است

(ادامه دارد...)

تا او چه خواهد....

والسلام