خواب امپراطوری ایران تعبیر ندارد

اتفاقاتی در منطقه در حال جریان است که هم موجب وحشت دولت های منطقه و قدرت های خارجی گردیده وهم بر خی تحلیل گران داخلی را ذوق زده کرده و آنها را به سمت و سویی سوق داده تا وسوسه شوند  و این حوادث را با بزرگ نمایی به همدیگر مرتبط کرده و چنین نتیجه گیری کنند که حوزه نفوذ ایران در منطقه چنین و چنان شده است
این یک واقعیت عینی است که ما هر چه خود را گنده فرض کنیم به همان نسبت حجم ضربات وارده بر خود را بیشتر کرده ایم و انسجام و سر مایه گذاری قدرت های خارجی را در این زمینه بیشتر کرده ایم
لذا ضرورت دارد که کنش گران عرصه سیاسی قدری خویشتن داری کنند و در هر موردی ذوق زده نشوند و به عواقب سخنان خود بیندیشند
البته این امکان وجود دارد که جریانی بخواهد دانسته با طرح این مسایل عرصه عمل گرایانه سیاست خارجی را با چالش مواجه کنند تا از این طریق زمین بازی را برای عرصه نظری و دیپلماسی سیاست خارجی توسعه دهند که در صورت صحت این فرضیه رقابت ناصوابی در حال جریان است که هر چه سریعتر باید به آن خاتمه داد

تا او چه خواهد....
والسلام

زندگی بدون نفت ازتوهم کودکانه تا رویای صادق

ارزانی نفت و غیر اقتصادی شدن صادرات نفت و بالطبع مشکلات عدیده ای که بر سر خرج و دخل دولت ایجاد میشود از جهاتی جای خوشوقتی دارد و این خوشوقتی از آن جهت است که ما جماعت ایرانی با توصیه و رهنمود راه صواب در پیش نمی گیریم و بیشتر پیرو سیره عملی هستیم قضایای مختلفی در پیرامون ما وجود دارد که موید همین مطلب است از گرد و غبار خوزستان و مشکلات محیط زیست گرفته تا مشکلات اقتصادی همه ناشی از رخداد های آنی نبوده اند بلکه در سالیان گذشته مکررا در همین رسانه  ها علل آنها مورد واکاوی قرار گرفته و چنین رخداد هایی  پیش بینی گردیده بود در این روزها اولیای امور مکررا بر افزایش در آمد مالیاتی تاکید میکنند ولی باز هم از این نکته غافل میشوند که اصولا حجم عمده ای از اقتصاد ما که در انحصار شرکت های دولتی  و یا شبه دولتی است مالیاتی پرداخت نمیکند و مدیر موفق در این شرکت های دولتی به کسی اطلاق می شود که حساب سود و زیان شرکت را به نحوی تنظیم نماید که مالیاتی پرداخت نکند در موارد خاص برخی شرکت های دولتی مالیات قلیلی پرداخت میکنند البته حساب کارکنان دولت از این امر جداست و این افراد از جمله خوش حساب ترین مالیات دهندگان هستند بحث بر سر نحوه هزینه کرد شرکت های دولتی است اصولا تا حالا چقدر به بحث شرکت های دولتی پرداخته شده و ضرورت وجودی این شرکتها در تک تک وزارت خانه ها مورد ارزیابی دقیق قرار گرفته است ؟
احساس ما این است که مسئولین حساسیت موضوع را احساس کرده اند اما افسوس که مشکلات اقتصادی با بروز احساسات خاص حل و فصل نمی شود

تا اوچه خواهد....
والسلام